| Home Page van Paul Dalhoeven |
|
|
Argentinië
<<
>>
Ik ben twee keer heel kort naar Argentinië geweest, een keer in Foz do Iguacu, met de beroemde watervallen, en een keer drie dagen in Buenos Aires.
Anekdote
Na een lange tocht via Madrid aan het eind van de avond aangekomen in Buenos Aires. Valt toch niet mee met twee kleine kinderen. Op het vliegveld blijkt een koffer te zijn kwijtgeraakt. Gelukkig spreken wij spaans, en zij ook. Dat helpt om te begrijpen hoe je aan het lijntje gehouden wordt. Na uren wachten en zoeken geven we het op, het is al 1 uur ’s nachts. Gelukkig had een vriendin van ons een hotelletje geboekt.
De volgende dag lopen we door het centrum. Best wel koud eigenlijk. In Nederland is het nu 35 graden, en hier hooguit 12, en regenachtig. Wanneer wij zomer (vakantie) hebben, hebben zij winter. Het centrum is groots, wijd, hoog en modern. Er is veel te zien, en regelmatig stoppen we voor de gebruikelijke koffie en limonade, maar met eten houden we ons in, want we kijken echt uit naar een Argentijnse steak. Die zijn hier vurrukkulluk en gigantisch groot, je vraagt je af hoe dat allemaal in zo’n koe past. Nou ja, het bedekt de helft van een groot bord, en is zo’n 5 centimeter dik. Geen peper of kruiden, alleen een dag tevoren bestreken met zeezout, en dan meesterlijk gegrild. De rest van het bord wordt gevuld met gebakken aardappeltjes en weet ik wat voor groente wat het noemen niet waard is. Rond zeven uur ’s avonds komen we moe maar verwachtingsvol aan in het chique gedeelte langs het water (zie foto), beroemd om zijn schitterende restaurants. Wat een teleurstelling dat alle restaurants dicht zijn. Argentijnen schijnen ongeveer de gehele dag te eten, en tussen 6 en 9 worden de restaurants schoongemaakt en voorbereid op het avondeten.
De kinderen eisen nu een bezoek aan een MacDonalds. Ik weet mijn ondernemingsraad af te kopen met diverse beloften. We houden een taxi aan, en vragen of de chauffeur een goed restaurant weet, die nu open is. Jazeker. We rijden eindeloos door de stad en komen erachter dat alle restaurants van zijn vrienden en familie ook gesloten zijn. Uiteindelijk vinden we een restaurant die wel open is. Dat mag ook wel, want het is nu al negen uur geworden en de taxirekening is fenomenaal. Wel veel gezien. De steak maakt het echter ruim de moeite waard.
De volgende dag gaan we ’s middags, conform de afspraak met mijn ondernemingsraad, naar MacDonalds. Ik zie dat ik nog een grote flap geld heb, en wil daarmee afrekenen omdat kleinere flapjes handiger zijn. Dat kan niet. Een andere caissière ziet wel een mogelijkheid, en ik krijg wisselgeld. Dat blijkt een dag later een geraffineerde vervalsing te zijn. Mijn weerzin tegen MacDonalds wordt nog groter, voor het geld dat ik opgelicht ben had ik nog twee heerlijke steaks kunnen kopen.
Een maand later kom ik weer in Buenos Aires, alleen om over te stappen. Ik check op het vliegveld of mijn koffer al gevonden is. Nee hoor. Mijn transatlantische vlucht heeft 17 uur vertraging. Aerolineas Argentinas is zo vriendelijk alle gestrande passagiers naar een luxe hotel in het midden van de stad te brengen. Erg aardig, maar ik zie mijn vlucht van Madrid naar Amsterdam in het water vallen. Het hotelpersoneel is erg aardig, het hotel is goed en het eten ok. Geen steak. De volgende dag naar het vliegveld gebracht, en op naar Madrid. Ik wil dringend naar de KLM balie, om te zien wat er nog te redden valt van mijn non-reschedule non-refund e-ticket. Dat lukt niet, want er staan wel 150 mensen voor die ene balie. Het schijnt dat een koffer op een of andere vlucht de romp van het vliegtuig beschadigd heeft, en die kan nu niet weg met die 150 stakkers. Ondertussen probeer ik bij diverse airlines een ticket naar Amsterdam te kopen. Dat lukt niet: Air France is vol op het traject Parijs-Amsterdam, en MartinAir wil 370 euro voor een enkeltje, waar ik maar 300 euro bij me heb. Even erbij vertellen dat mijn portemonnee m.b.v. een scheermesje gestolen is in Bolivia, inclusief mijn bankpas. Mijn vrouw en kinderen (en haar bankpas) blijven nog een weekje in Bolivia, dus ik sta hier alleen met het noodgeld, dat ik altijd bij me heb. Eindelijk is ook de balie van Aerolineas Argentinas open, maar hoe ik ook klaag, zij willen noch mijn door hun toedoen vervallen e-ticket vergoeden, noch bijbetalen bij MartinAir. In dagdromen zie ik mezelf bedelen bij de Nederlandse ambassade. Na uren is de rij voor de KLM balie opgelost. Nee, KLM kan niets voor me doen, dat staat toch duidelijk op de bijlage van de e-ticket. Voor 130 euro kan ik wel een nieuwe ticket kopen. Goed plan. Nadeel is dat deze pas morgenmiddag vertrekt, waar ik op mijn werk belangrijke afspraken ga mislopen. Sinds ik geen keus heb, doe ik dit maar. Met de resterende 170 euro kan ik wel een dagje Madrid eraan vastplakken. Hotelletje gezocht en lekker rondlopen in het centrum. Door het tijdsverschil met Buenos Aires ben ik toch wel moe. Om vijf uur ’s middags even naar het hotel voor een klein dutje. Om twee uur ’s nachts weer klaarwakker, en teleurgesteld omdat ik in Madrid toch wel meer had willen doen dan slapen.
De volgende dag heeft het vliegtuig van Madrid naar Amsterdam een paar uur vertraging, en ik kom om middernacht aan in mijn vaderland. Moe en geradbraakt ga ik naar huis, en vlak bij mijn deur verzwik ik mijn enkel. Te moe om nog een half uurtje mijn voet in koud water te zetten donder ik in slaap. De volgende dag is mijn enkel zeker twee keer dikker dan normaal, en heel pijnlijk. Ik weet niet of mijn enkel ermee te maken heeft, maar deze Bolivia-Amsterdam was de meest waardeloze terugtocht die ik ooit heb meegemaakt.
Naar Boven
Kaart van Zuid Amerika
Mijn Google Maps van Zuid Amerika
Compleet foto-album van Bolivia
Naar Homepagina
Uitleg
De Republiek Argentinië is een Spaanstalig land in het zuiden van Zuid-Amerika, tussen het Andesgebergte en de zuidelijke Atlantische Oceaan. Het grenst aan Uruguay, Brazilië, Paraguay, Bolivia en Chili. De naam is afgeleid van het Latijnse woord argentum (zilver), een edelmetaal dat een belangrijke rol speelde in de opkomst van het Europese kolonialisme.
Geschiedenis
In het begin van de 16e eeuw arriveerden de eerste Europeanen in de regio. Zij zochten in feite een doorgang van de Atlantische naar de Stille Oceaan. Onder hen vinden we onder andere Ferdinand Magellaan en Pedro de Mendoza. Deze laatste bouwde de nederzetting 'Nuestra Senora Santa Maria del Buen Aire', het huidige Buenos Aires rond 1536. Ook in het noord-westen van het land, waar men goede landbouwgronden vond, bouwden de Spanjaarden die vanuit het onderkoninkrijk Bolivia kwamen verschillende nederzettingen: Mendoza, Tucuman, Cordoba en Salta. Er werden paarden gefokt, vee werd gehouden voor de vleesproductie, suiker, tabak en groenten werden geteeld. Het gebied kende een grote bloei in de 17de en 18e eeuw omwille van de handel met het onderkoninkrijk Peru, terwijl Buenos Aires slechts een tweederangshaven was. Daar kwam slechts verandering in in 1776, toen Buenos Aires het bestuurscentrum werd van het nieuwe vice-koninkrijk 'Rio de la Plata', een gebied dat het huidige Argentinië, Uruguay, Paraguay en een deel van Bolivia bestreek.
In 1816 werd Argentinië onafhankelijk van Spanje, na een korte strijd met de Spaanse bezetters, onder de leiding van José de San Martin. Deze laatste wordt door de Argentijnen nog steeds als een held beschouwd. In de eerste jaren van deze jonge natie ontstonden er diverse conflicten tussen de centralisten en de federalisten, tot in 1853, toen er een nieuwe grondwet werd aangenomen. In 1865 moest Argentinië, dat nauwelijks een leger had, het hoofd bieden aan de landhonger van Paraguay (zie: Oorlog van de Drievoudige Alliantie). In een bloederige oorlog, die tot 1870 duurde, wisten de Argentijnen met hun Braziliaanse en Uruguayaanse bondgenoten Paraguay te verslaan. In de tweede helft van de 19e eeuw, kende Buenos Aires een grote bloeiperiode, mede door de komst van duizenden migranten. Nieuwe technologieën (invriezen van vlees, spoorwegen) stimuleerden de landbouw en veeteelt. Nieuwe gebieden zoals Patagonië werden veroverd. Immigranten uit Engeland en Wales begonnen schapenfokkerijen op grote estancias. Argentinië werd na de Verenigde Staten het tweede 'Beloofde Land' van Amerika. Tussen 1880 en 1920 was Argentinië een van de rijkste landen ter wereld. Na een korte opleving rond de Tweede Wereldoorlog zakte het land definitief terug.
Vervolgens werd Argentinië gekenmerkt door terugkerende politieke conflicten tussen conservatieven en liberalen en tussen burgers en militairen. Na de Tweede Wereldoorlog kwam het populistische peronisme, wat de verhouding op scherp zette. Tot 1983 werden steeds bloediger optredende militaire junta's afgewisseld met autoritaire democratische regeringen, wat leidde tot oplopende economische problemen, corruptie, algemene afkeer van de politiek en de nederlaag in de Falklandoorlog. De nederlaag tegen Groot-Brittannië betekende een gezichtsverlies dat de junta niet meer te boven kwam.
Hierna maakten vier vrije verkiezingen duidelijk dat de democratie in Argentinië voet aan de grond kreeg. Eind jaren '80 begon de regering een nieuwe economische politiek, die leidde tot hoge groeicijfers in de jaren '90. In 2001 stortte de economie echter volledig in. De koppeling van de peso aan de dollar bleek niet houdbaar, waardoor de munt plotsklaps enorm in waarde daalde. Woedende Argentijnen verzamelden zich voor de banken, die echter door de regering gedwongen waren de spaarsaldi te bevriezen. Dit leidde tot een sociale en politieke crisis, die in korte tijd vijf presidenten dwong het veld te ruimen. Anno 2005 lijkt de Argentijnse economie zich te herstellen.
Regio's
Argentinië kan worden onderverdeeld in zes regio's:
Pampas
Mesopotamia
Chaco
Noordwest-Argentinië
Cuyo
Patagonië
Provincies
Argentinië bestaat uit 23 provincies (provincias, enkelvoud: provincia) en een federaal district (distrito federal).
Demografie
Aan het eind van de 19de en begin van de 20ste eeuw kwamen veel immigranten uit diverse Europese landen. De Argentijnse bevolking vormt een mengeling van nationale en etnische groepen, waarbij de nakomelingen van Italiaanse en Spaanse immigranten overheersen. Hierdoor heeft Argentinië een westerse cultuur.
Daarnaast wonen vooral in de stedelijke gebieden zo'n half miljoen immigranten uit Syrië, Libanon en andere landen in het Midden-Oosten. De oorspronkelijke bevolking, ongeveer 700.000 mensen, leeft vooral in het noorden, noordwesten en het zuiden.
Taal
De enige officiële taal is het Spaans, hoewel de immigranten ten dele hun eigen taal behouden hebben. De belangrijkste inheemse talen zijn het Guaraní, gesproken in het noordoosten, en het Quechua, gesproken in het noordwesten.
Religie
De Argentijnen zijn voor het grootste deel aanhangers van de officiële godsdienst, het rooms-katholicisme. De joodse gemeenschap is met een kwart miljoen zielen de grootste van Latijns-Amerika.
Geografie
Argentinië kan ruwweg in drieën gedeeld worden: de vruchtbare vlaktes van de pampa's in de noordelijke helft van het land, de bron van de Argentijnse agrarische rijkdom; het licht geaccidenteerde plateau van Patagonië in de zuidelijke helft tot aan Vuurland, en de rotsachtige Andes-bergrug langs de westelijke grens met Chili, met de Aconcagua als hoogste punt (6960 m.).
Belangrijke rivieren zijn de Paraguay, de Bermejo, de Colorado, de Uruguay en de langste rivier, de Paraná. De laatste twee komen samen in de Rio de La Plata voordat ze in de Atlantische Oceaan uitmonden. Het Argentijnse klimaat is voornamelijk gematigd. Het Noorden is subtropisch, het zuiden droog en sub-Antarctisch.
Steden
Enkele grote steden zijn:
Buenos Aires
Córdoba
Rosario
Economie
Argentinië profiteert van een ruime hoeveelheid natuurlijke hulpbronnen, een geletterde bevolking, een op de export gerichte landbouwsector en gevarieerde industrie. Vanaf het eind van de jaren 80 van de 20ste eeuw liepen de internationale schulden echter hoog op. Als de overheid geld nodig had drukte ze gewoon nieuwe pesos bij. Daardoor schoot de inflatie steil omhoog tot wel 200% en de productie stortte in wegens wanbeheer en corruptie. Om de economische crisis te lijf te gaan besloot de regering de weg in te zetten naar vrijhandel, deregulering en privatisering. In 1991 vond een radicale monetaire hervorming plaats, die de peso verbond aan de Amerikaanse dollar en de geldgroei beperkte tot de groei van de nationale reserves.
Argentinië kende eind de jaren 90 van de 20ste eeuw een inflatie van 3000 procent.Aanvankelijk waren de hervormingen een succes. De inflatie daalde en het bruto nationaal product steeg. Maar opeenvolgende economische crisissen in Mexico, Azië, Rusland en Brazilië leidden tot een nog grotere economische val vanaf 1999. De regering ging over tot belastingverhogingen en bezuinigingen ter beperking van het begrotingstekort, dat gestegen was tot 2,5% van het BNP in 1999. Binnenlandse en internationale investeerders bleven echter twijfelen of de regering de schulden af kon lossen en de vaste wisselkoers tussen peso en dollar kon handhaven.
In 2001 verslechterde de situatie nog meer door de groei van het aantal obligaties, massale geldopnames bij de banken en een verdere val van consumenten- en producentenvertrouwen. Pogingen van de regering een sluitende begroting te bereiken om zo het banksysteem te stabiliseren en economische groei te herstellen bleken onvoldoende resultaat op te leveren. De pas verkozen president Eduardo Duhalde wist van het Internationaal Monetair Fonds een lening van 20 miljard dollar te verkrijgen, maar verdere maatregelen leken uit te blijven. In januari 2002 werd de peso losgekoppeld van de dollar.
Politiek
De Argentijnse grondwet van 1853 (herzien in 1994), legt een scheiding der machten op tussen de uitvoerende, wetgevende en rechtsprekende macht, zowel op landelijk als provinciaal niveau. De president en vice-president worden direct verkozen voor vier jaar. Beiden mogen maar twee aaneengesloten termijnen dienen, maar na een tussenperiode van ten minste één termijn mogen ze zich kandidaat stellen voor een derde termijn. De president benoemt de ministers. De grondwet geeft hem aanzienlijke macht in zijn dubbelfunctie van staatshoofd en regeringsleider. Hij heeft onder andere de mogelijkheid in "dwingende en noodzakelijke" situaties presidentiële decreten uit te vaardigen en een veto op onderdelen uit te spreken. Het huidige staatshoofd annex regeringsleider is Cristina Kirchner.
Het Argentijnse parlement (Nationaal Congres/Congreso Nacional) bestaat uit de Senaat (Senado) met 72 zetels en een Kamer van Afgevaardigden (Cámara de Diputados) met 257 zetels. Sinds 2001 worden de senatoren direct verkozen, waarbij iedere provincie, inclusief de federale hoofdstad, vertegenwoordigd wordt door drie senatoren. Senatoren hebben een zittingstermijn van zes jaar, afgevaardigden van vier jaar. Om de twee jaar worden er verkiezingen gehouden voor een derde van de senaats- en de helft van de afgevaardigdenzetels. Beide kamers worden verkozen via evenredige vertegenwoordiging.
Vervoer
Buenos Aires heeft een internationale luchthaven. De nationale luchtvaartmaatschappij is Aerolíneas Argentinas, zij onderhoudt samen met dochteronderneming Austral een redelijk uitgebreid binnenlands luchtvaartnet. Door de grote afstanden is vliegen soms een goede optie. Onhandig is wel dat de meeste vluchten via Buenos Aires gaan.
Ook zijn er treinverbindingen en lokaal busverkeer.
Klimaat
Overwegend gematigd, droog in het westen, subtropisch in het noorden, koel en guur in het zuiden. Onthoud dat de seizoenen tegenovergesteld zijn aan die op het noordelijk halfrond.
Bekende Argentijnen
President Juan Domingo Perón
Presidentsvrouw en weldoenster Eva Duarte de Perón
voetballer Diego Armando Maradona
autocoureur Juan Manuel Fangio
componist Astor Piazzolla
prinses der Nederlanden Máxima Zorreguieta
schrijver Jorge Luis Borges
tennisster Gabriela Sabatini
vrijheidsstrijder Ernesto 'Che' Guevara
zwemmer José Meolans
hoofdaanklager bij het Internationaal Strafhof: Luis Moreno Ocampo
Naar Boven
Naar Homepagina