Home Page van Paul Dalhoeven

Site Search




radio   tv

La Paz (economisch hoofdstad van Bolivia)

<< >>

Ik ben nu vier keer in Bolivia geweest, een keer gedurende 6 weken, in 1992 als onderdeel van een reis door Bolivia, een puntje van Brazilië en Paraguay, de tweede keer vier weken in 1993, om daar te trouwen met mijn Boliviaanse vrouw, de derde keer weer vier weken, in 1999, om mijn pasgeboren zoontje aan de Boliviaanse schoonfamilie te tonen en de vierde keer weer vier weken, om ook met mijn tweede kind te pronken.

Anekdote
Mijn toenmalige werkgever vertelde me eind november dat ik, na drie jaar werk op contractbasis, mijn overgebleven vakantiedagen eens moest opnemen. Ik zou ze niet mee kunnen nemen naar het volgende jaar. Zes weken vakantie, op te nemen in voornamelijk januari. Dat klonk me direct als Zuid-Amerika, Afrika trekt me niet zo.
Zes weken is niet zo lang voor zo´n groot continent, dus ik zou me op 1 land moeten concentreren. Vrienden adviseerden me uit ervaring Bolivia, en via via kreeg ik nog een uitnodiging om bij een familie in La Paz , de hoofdstad, langs te gaan. (googlemap detail)

Op 23 december was mijn vlucht, en ik kwam 24 december aan. Hoewel het zomer was, vond ik het vrij fris. De vrienden hadden vergeten te zeggen dat La Paz op 4 kilometer hoogte ligt.
Op het vliegveld kreeg de hoogte me een beetje te pakken. Ik zag allemaal kleine stipjes voor mijn ogen draaien. Toen ik mijn rugzak opzette (24 kg), werden die stipjes een stuk duidelijker. Beter kalm aan doen. Met een taxi naar een hotelletje bij het centrum gegaan. Ik belde het nummer van de familie, om het bezoek maar meteen af te ronden, want ik dacht dat het beter was eerst naar een lager gelegen stuk reizen. Een amerikaans sprekende vrouw haalde me op van het hotel, en ik werd uitgenodigd op een kerstdiner. Dat is waar ook, dat is de 24e, en daar had ik niet aan gedacht. Een heel gezellig feest, goed eten en drinken, en een meisje had zelfs nog een kadootje voor me. Ik had tot mijn schaamte geen kadootjes terug. Maar dit was een familie waar men niet moeilijk doet. Ik sprak geen woord spaans, maar in de familie waren mensen die frans spraken, anderen duits, en weer anderen engels. Dus heel gezellig gepraat, en flink gedronken. Diep in de nacht werd ik uitgenodigd voor een barbecue de volgende dag, even buiten de stad. Goed plan.

De volgende dag stonden de heer van het huis en ik bij de minibusjes te wachten en te wachten op de vrouwelijke familieleden, en veel later kwamen de dames, gezellig en ontspannen babbelend. We kwamen op een een groot grasveld aan, met een soort feestzaaltje erbij.
De barbecue werd bediend door een grootmeester in barbeques, er was leuke muziek, en veel drank. Ik dacht nog dat ik niet zou moeten drinken als ik last heb van de hoogte, maar de familie drong aan, de geest was gewillig en mijn slokdarm had geen moeite. Men leerde me, tot groot vermaak, een paar inheemse dansen zoals de queca. Een sierlijke dans waarin de man met een zakdoekje de vrouw uitdaagt, en andersom, dit met flinke passen en gedurende zeker een kwartier per nummer.
Bij elk refrein werd de muziek gestopt, en kwam iemand met volle glazen sterke drank, die dan in 1 teug naar binnen moesten. Een nummer kent vele refreinen, en zo raak je hem snel. Het feest en barbecue gingen door tot de zon onder was. (Ik wachtte eigenlijk op de man met de hamer, maar die kwam niet. Hij had zeker hoogteziekte.) De harde kern stelde voor om naar het huis van een van hen te gaan, en muziek te spelen. Waarom niet? Het werd heel gezellig, de gitarist deed het geweldig goed, en de zangeres zong prachtig, en legde veel drama en gevoel in haar zang. Ook hier weer sterke drank, als men een feest maakt, doet men het ook meteen goed.

Ik vertelde de familie wat mijn plannen waren, maar ze wisten nog een paar fantastische plekjes. Zo ben ik met een paar familieleden met de taxi naar tihuanacu geweest, 100 km verderop, een oude religieuze pre-inca stad uit de tijd dat het Titicaca meer nog stukken groter was. Later ga ik met de familie naar Coroico , een prachtig bergstadje in de Yungas (het subtropische gedeelte, onderdeel van het Amazone bekken).

Naar Boven