Home Page van Paul Dalhoeven

Site Search




radio   tv

Maleisië

<< >>

Ik ben nog maar een keer in Maleisië geweest, gedurende twee weken, als onderdeel van een reis van een half jaar, van Indonesië, Singapore, Maleisië, Thailand, Hongkong, China en Pakistan.
Radio

Route: van Jakarta (Indonesië) en Singapore naar Malacca, Seremban, Kuala Lumpur, Cameron Highlands, Taman Nagara National Park, Kuala Terengganu, Kota Bharu en van daar naar Thailand.

Anekdote

Over Singapore kan ik kort zijn: een prachtige stad, maar gemaakt voor robots en niet voor mensen. Alles wordt hier blinkend schoon gehouden, en er zijn vele wetten om dit zo te houden. Hoge boetes voor het betreden van grasveldjes (hoewel de politie in burger daar wel op zit, om je uit te dagen), hoge boetes voor het bezit van kauwgum, geen peuken in de goot, boetes voor het trekken aan de noodrem, alle waarschuwingen inclusief de extreme hoogte van de boete.
Er is veel te zien in Singapore. Het chinese centrum is meer chinees dan China zelf, nadat daar veel cultuur verwoest is tijdens de culturele revolutie.

In de chinese wijk van Singapore heb ik een chinese tempel bezocht. Daar bevond zich een vitrine met een soort grafstenen, maar dan van hout, en veel kleiner. Honderden naambordjes , in twee maten: de grote en de kleine. De chinezen geloven namelijk dat er twee hemels zijn: de eenvoudige hemel en de luxe versie daarvan. De familie moet lang sparen om een naambordje te kunnen upgraden, en daarmee het familielid te laten verhuizen naar de luxe hemel.
Ook grappig was de winkel met begrafenis-requisieten, zie hiernaast. Bij de begrafenis worden allerlei kadootjes verbrand, die dan via de rook bij de overledene aankomen. Het winkeltje had papieren auto's, papieren brommers, zelfs papieren huisbedienden. En natuurlijk veel namaak-geld. Mocht de overledene onverhoopt toch in de hel aankomen, dan zal hij vast blij zijn met de miljoenen dollars aan Hell Banknotes, waarmee hij zich vrij kan kopen uit de hel. Die chinezen denken werkelijk aan alles.

In het midden van Maleisië ligt een grote jungle, ik geloof dat dit Taman Negara heet. Dit is primary jungle, de zeldzame vorm van het dichtstbegroeide oerbos. Via een boottocht over door boomblaadjes compleet bruigekleurd water, kom je in het kamp. Dit is een luxe set van bungalows op een vlakje aan de oever van de rivier . Maleisië is heel goedkoop, zeker als je net uit Singapore komt, en deze luxe kan er wel vanaf. Bij het kamp zijn paden uitgezet door de jungle, want zonder pad kom je er echt niet door. De meeste toeristen hebben geen conditie, want ik denk dat ik alle uitgezette paden zeker twee keer gelopen heb in deze drie dagen, waar een aantal benoemd was als “dagtocht”.

De jungle is hier erg dicht. De hoogste bomen zijn zeker dertig tot veertig meter hoog. Daaronder heb je weer andere begroeiing, en dat loopt laagsgewijs door, zodat het op de grond zo donker is dat de camera geen foto´s kan maken. Alleen af en toe zie je een gaatje waar licht door valt. Onder de humuslaag van gevallen bladeren en takken schittert strand-zand. Zo´n tien tot twintig centimeter onder de jungle is er alleen dode grond. Ziet er kwetsbaar uit. De jungle zelf is groen, groen en groen. Werkelijk alles wat je ziet is plantaardig. Het krioelt er van de beesten, waar je niets van te zien krijgt door al die bladeren. Je kunt wel prachtige vogelzang horen, maar zien: ho maar. Het is er warm, en heel vochtig. Met de minste inspanning is het zweten, de druppels hangen aan mijn neus. Doet best wel zeer aan mijn ogen, dat zoute zweet dat langs mijn voorhoofd naar mij ogen gutst. Net als in de woestijn moet je hier zeven liter water per dag drinken. Op de foto hieronder is dat die witte tas waar mijn arm op rust.

In die hitte vraag je je misschien af waarom ik geen luchtiger kleren en sandalen draag. Nou, dat dachten andere toeristen ook. Allereerst sterft het er werkelijk van de muggen, inclusief die malaria-types. Alleen in rubberplantages heb ik er meer gezien per kubieke meter, dan praat je al snel over honderden grammen mug per m3. Daarnaast heb je in de jungle ook veel bloedzuigers. Voel je niks van. Er kriebelt iets lichtjes in je nek, en je gaat er met je hand overheen. Als je je hand terugtrekt zie je dat die kompleet bedekt is met bloed. Hoe die beesten in je nek komen is een raadsel, maar geloof me dat je daarna voorgoed een grote zakdoek om je nek knoopt. Ze beginnen als nietige worpjes, 3 cm bij 3 mm., maar het worden joekels zo groot en dik als je pink zodra ze met je klaar zijn. Hetzelfde voorzorg met broekspijpen-in-de-sokken. Indiana Jones was niet helemaal gek. Hoed met een brede rand, voor schaduw en tegen insecten zoals teken, spinnen en bloedzuigers. Dikke hoge bergschoenen, want er zijn ook miljoenpoten (inderdaad, de grotere broer van de duizendpoot), die zo groot worden als een flinke kroket, met aan hun achtereind een indrukwekkende stekel met gif, die ze in je hak boren als je alleen sandalen aan hebt. Zo´n steek houdt je zeker twee weken aan het toilet gekluisterd. De steek van een teek kan niet veel kwaad, behalve als je hem in een reflex van de hand slaat. Dan blijft het kopje zitten en dat kan heel snel geweldig zweren. Krabben op plaatsen waar die miljarden muskieten je gestoken hebben levert ook snel pus en pijn op. Ik denk dat ik mijn punt wel gemaakt heb over mijn kleding.

De jungle van maleisië is beroemd om zijn tijgers. Omdat die voornamelijk bij schemer en nacht jagen, is er een uitkijktoren waar je na zonsondergang naar beneden kan kijken. Uiteraard niet 1 tijger gezien. De jungle is ook beroemd om zijn Rafflesia (de grootste bloem ter wereld, een insecten-eter en daarom mijn vriend). Wederom: niet eentje gezien. Er zijn ook heel bijzondere vogels, maar ik merk dat ik mezelf herhaal.

Het noorden van Maleisië heeft geweldige standen, wat rust en (gebrek aan) toerisme betreft zeker beter dan Pukhet of Koh Samui in Thailand. Maar die jungle overtreft alles. Echt een aanrader.

Na Maleisië doorgereisd naar Thailand Thailand


Naar Boven