Syrië

<< >> To English page


Ik ben maar een keer in Syrië geweest, gedurende een week, als onderdeel van een reis van Londen naar Kathmandu met Encounter Overland, in 1981.

Anekdote

Midden onderaan Turkije, langs de Middellandse Zee, hangt nog een lob Turkije van ongeveer 100 x 40 km. In deze lob bevindt zich de stad Iskenderun. Vanaf daar reden we naar Aleppo in Syrië, en moesten dus de grens over. Dat ging niet zo snel, Syrië was zich nog niet bewust van zijn toeristisch potentiëel. Uren lang wachten op de wil van Allah. Veel doorgekookte koffie gedronken. En een beetje rondkijken bij de grenspost. Daar zag ik een klachten-brievenbus, waar klanten hun op- en aanmerkingen in kwijt konden. Helaas had de norse Immigratie officier hier ruim zicht op. Vul een briefje in en je komt het land echt niet in.

Ik zag ook een kaart van Syrië, en bleek me 70 km te vergissen. De Turkse lob land bleek volgens deze kaart niet te bestaan. Iskenderun bleek duidelijk een Syrische stad, en de grenspost waar ik nu stond bevindt zich heel ergens anders.



In Aleppo een colaatje gedronken, in een soort cafe / snackbar. De mensen keken allemaal een beetje boos, net als de bedienden op al die benzinestations die ons weigerden water te laten inslaan. Een soldaat met een wel erg simpele blik in zijn ogen probeert zijn Engels, onverwacht goed trouwens. Een oude man bromt wat in mijn richting, en de soldaat vertaald: ons land wordt overspoeld door toeristen, als een wespenplaag. Ik heb er naast ons twaalven geen toerist gezien, maar toch leuk om te weten.


Vanuit een rijdende legertruck gooide een soldaat een abrikozenpit naar mij. Ballistiek was zijn vak niet, door de snelheid van de truck raakt hij mijn vriendin een meter verderop. Goed hard trouwens. Wat een eikel. Maar ja, de oorlogsdreiging maakte de mensen er niet vriendelijker op. Heden ten dage schijnt Syrië een waar toeristenparadijs te zijn.

Palmyra is een geweldige oase, met een paar hotelletjes op steenworp afstand van de tempel van Baal. De weg er naar toe is ook heel bijzonder: alle snelwegen zijn in uitermate goede conditie, maar nergens ooit straatverlichting. Erg veel symmetrische heuvels, verspreid over het hele land. Bleken vliegtuig hangars te zijn, en de snelwegen bleken ook dienst te doen als start- en landingsbaan. Aha.


Hama is een bijzondere stad. Hier staat een geweldig waterrad, 2000 jaar oud! Zoals altijd was dit te bezoeken na het kopen van een kaartje in een soort balie. Deze bleek leeg, en volledig doorzeeft te zijn met kogels. Gratis entree, dus.

In Hama ook veel uitgebrande en verwoeste flats gezien. Sommige flats werden gerepareerd door het stukgeschoten gedeelte te werwijderen, en er gewoon weer een nieuw stukje flat tegen aan te bouwen. Ik wist niet dat dat kon.

In maart 1982 kwam een radicale islamitische groepering in opstand tegen Hafez al Assad. Deze liet deze oppositie afmaken in Hama, en liet daarna bij wijze van voorzorg nog twintigduizend mensen om het leven brengen. De westerse wereld is voor de zekerheid hierover niet ingelicht. Pas in 1990 is deze zaak boven water gekomen (Volkskrant 9 jan 1991)


Vlakbij Homs ligt het Craque des Chevaliers, een fantastisch ridderkasteel, uit de tijd van de kruisvaarders. Naar mijn bescheiden idee het mooiste kasteel ter wereld. Ruimte voor 4000 soldaten, 300 ridders en 1 koning. Na dit vroeg Mike, de chauffeur, of we nog interesse haddn om Libanon the bekijken. De Syrisch-Libanese grens is al jaren procedureel erg eenvoudig te nemen. Ach, laten we maar terug gaan naar Damascus, en die stad nog wat beter bekijken. Libanon is namelijk een erg luxe en saai land (in 1981, wel te verstaan. Een soort Monaco).

’s Avonds horen we geweervuur. Een salvo van acht schoten. De volgende avond ook, en bovendien een geweldig kabaal van idioot laag overvliegende Migs. Verder nog een laag en langdurig gedonder. Blijkt een bombardement te zijn van Israël op een “opleidingskamp” in Libanon (25 km verderop), als eerste aanval in een lange, bloedige oorlog. Je moet er maar bij zijn.

De Egyptische camping-eigenaar zweet bloed. Angstig dat de Syriërs hem afmaken als persoonlijke represaille voor de Israëlische acties (in deze tijd zijn Israël en Egypte doch dikke vriendjes). Ik weet niet of hij nu nog leeft. De 10e juni ’s avonds vertrokken we naar Pakistan, en juist op die dag werd Beiroet gebombardeerd.

De andere groep Encounter Overlanders, die de route in omgekeerde volgorde nemen, konden niet mee op de vlucht van Karachi naar Damascus, omdat het vliegtuig was geannexerd door Pakistaanse strijders, om Syrië mee te helpen.


Naar Boven

Kaart van Syrie
Mijn Google Maps van het Midden Oosten

Naar Homepagina



Achtergrond

De Arabische Republiek Syrië is een land in het Midden-Oosten en grenst in het westen aan de Middellandse Zee, in het noorden aan Turkije, in het oosten en zuidoosten aan Irak, in het zuiden aan Jordanië en in het zuidwesten aan Libanon en Israël. De Eufraat doorsnijdt het land van noordwest naar zuidoost.

De bevolking bestaat uit 89% Arabieren, 9% Koerden, 1% Armeniërs en 1% Tsjerkessen. Zij zijn in meerderheid soennitische moslims, maar er is een belangrijke christelijke minderheid.

De munteenheid is het Syrische pond (SYP) = 100 piaster (1 euro = ongeveer 60 SYP).

Syrië werd op 17 april 1946 een onafhankelijke republiek. Na de val van het Ottomaanse Rijk in 1918 was het samen met het latere Libanon van 1921 tot het einde van de Tweede Wereldoorlog een Frans mandaatgebied (zie Conferentie van San Remo).

President is Bashar al-Assad, die zijn vader Hafez al-Assad na diens dood in 2000 opvolgde.

Andere grote steden naast de hoofdstad Damascus zijn Aleppo, Homs en Latakia.

Geschiedenis van Syrië

Syrië ligt in de zogenaamde Vruchtbare Halve Maan en kende vele oude beschavingen zoals Ebla, Amorieten, Hettieten, Babyloniërs en andere.

Syrië werd achtereenvolgens veroverd en bestuurd door de Perzische Achaemeniden, de hellenistische Alexander de Grote en zijn opvolgers de Seleuciden, daarna door de Romeinen en later Byzantijnen.

In de 7e eeuw veroverde het Arabische Rijk Syrië en werd het achtereenvolgens bestuurd door de islamitische dynastieën Omajjaden, Abbasiden, de Turkse Seltsjoeken, de tot de islam bekeerde Mongolen, de Egyptische Mammelukken en tenslotte het Osmaanse Rijk.

In de Eerste Wereldoorlog veroverden de Geallieerden, gesteund door Arabische opstandelingen, het gebied. Gedurende enkele maanden was Syrië als koninkrijk onafhankelijk, maar al snel werd het een mandaatgebied onder de Fransen. De Fransen bleven tot 1946.

Onafhankelijk Syrië werd een republiek die, gesteund door de Sovjet-Unie, toenadering tot andere Arabische landen zocht. Gedurende enige jaren vormde Syrië een staatkundige eenheid met Egypte in de Verenigde Arabische Republiek.

In 1970 kwam in Syrië de Ba'ath-partij van Hafez al-Assad via een staatsgreep aan de macht. Hij vestigde een militaire dictatuur waarvan hijzelf hoofd bleef tot zijn dood in 2000. Daarna nam zijn zoon Bashar al-Assad de macht over, die de regeerstijl van zijn vader grotendeels overnam.

Geschiedenis van het christendom in Syrië

Syrië wordt wel de bakermat genoemd van het christelijk geloof. Hier begon Paulus zijn bekeringstocht door Klein-Azië en onder de heerschappij van de Romeinen werd het christendom staatsgodsdienst. Paulus was een joodse christenvervolger, die op weg naar Damascus een visioen kreeg en vervolgens het christendom ging prediken. Damascus werd al zo'n 3000 jaar voor Christus gesticht en strijdt met de noord-Syrische stad Aleppo om de eer welke de oudste constant bewoonde stad ter wereld is.

In Syrië vinden we de vroegste christelijke kerken en ook nu nog is 13 procent van de bevolking christen. In het bergdorpje Maaloula (50 kilometer van Damascus) spreken de orthodox-christelijke inwoners nog de taal van Jezus, het Aramees. In de rotskerkjes gewijd aan de heiligen Sergius en Thecla hangen oude iconen die regelmatig worden uitgeleend voor belangrijke tentoonstellingen in Europa. In Damascus baden de moslims en christenen nog tot 705 zij aan zij. Nu zijn het alleen de moslims die in de Omajjadenmoskee de relieken van Johannes de Doper vereren. In hun geloof is hij - net als Jezus - een belangrijke profeet.

Staatsinrichting

Syrië is volgens de grondwet van 1973 een volksdemocratische en socialistisch georiënteerde eenheidsstaat. De Arabische Republiek Syrië maakt deel uit van de Federatie van Arabische Republieken en van het "Arabisch Vaderland". Vrijheid van meningsuiting, godsdienst en persoonlijke vrijheid worden door de grondwet gegarandeerd, hoewel de Syrische geheime dienst (Moechabbaraat) gevreesd is. Men heeft in de grondwet achteraf een clausule ingevoerd die bepaalt dat de president een moslim moet zijn, waarbij een imam moest verklaren dat een alawiet een moslim is. Hafez al-Assad was immers een alawiet.

De belangrijkste politieke partij van Syrië is de Ba'ath-partij ('Partij van de Arabische Herrijzenis'). De president van de republiek is tevens secretaris-generaal van de Ba'ath-partij. De Ba'ath-partij is een seculiere partij, die zich beroept op de Arabische tradities (islamitische, joodse en christelijke) en de Arabische eenheid. Voorheen streefde de Ba'ath-partij naar een socialistische maatschappij-opbouw.

De Ba'ath-partij, de Arabische Socialistische Partij en andere nationalistische en sociaal-democratische partijen maken deel uit van een alliantie, het Nationaal Progressief Front (NPF). Het NPF zou de massa verenigen en het Arabische ideaal, een Arabisch vaderland, dichterbij proberen te brengen. De Syrische Communistische Partij, die vroeger ook deel uitmaakte van het NPF, is thans verboden. De alliantie wordt gedomineerd door de Ba'ath-partij.

De Volksvergadering, het parlement, wordt om de vier jaar gekozen door alle volwassen Syriërs. Alle parlementsleden zijn lid van het (NPF).

Het staatshoofd van Syrië is de president (Bashar al-Assad). Hij wordt om de zeven jaar gekozen en kan telkens herkozen worden. Bij het enige referendum over de huidige president en de vijf referenda over de vorige president, zijn vader, waren er geen tegenkandidaten. De president heeft voor een groot deel de uitvoerende macht in handen. Het kabinet wordt voorgezeten door een minister-president (Muhammad Naji al-Otari)

Bezienswaardigheden
De hoofdstad Damascus, waarschijnlijk de oudste bewoonde stad ter wereld.
De historische stad Palmyra, in het arabisch bekend als Tadmur
De historische stad Bosra
De historische stad Aleppo

Naar Boven
Naar Homepagina