Zuidoost China

<< >> To English page


Ik ben maar een keer in China geweest, drie maanden, als onderdeel van een reis van een half jaar, van Indonesië, Singapore, Maleisië, Thailand, Hongkong, China en Pakistan.


muziek
radio



Anekdote

Over Hongkong kan ik kort zijn. Een prachtige stad (foto), vol bedrijfigheid. Mooie gebouwen en een leuke “peak” met kabelbaan. Ik vind de mensen er niet echt gezellig, ze zijn veel te druk met commercie. Maar dat kan natuurlijk ook mijn perceptie zijn. Mijn hotel was een voormalig washokje in Kowloon, het gedeelte op het vasteland. De deur van mijn kamer kon niet helemaal open, omdat-ie dan tegen mijn bed kwam, er waren geen ramen, alleen een luik dat uitkwam op een soort centrale schacht in het midden van de torenflat, pikdonker en tjokvol vieze buizen en kabels. De wc was zo klein dat je je broek beter op de kamer zelf uit kon doen. De douche bestond uit een sproeikop die aan de wc stortbak was opgehangen. Met wat handigheid kon je douchen door over de wc te gaan staan. En dit voor 120 gulden per nacht. Ik ben maar 4 dagen (3 nachten) in Hongkong gebleven.


Dan met de trein naar Guangzhou (Kanton). Ik ging naar het eerste de beste dure hotel, om geld te wisselen. Als buitenlander krijg je geen echt geld (renminbi), maar Foreign Exchange Currency, tegen dezelfde koers. Chinezen zijn er dol op, want alleen met FEC kun je buitenlandse artikelen kopen in speciale winkels. In dorpjes hebben ze er echter nog nooit van gehoord. Op de straat kun je FEC tegen 1.4 illegaal wisselen tegen renminbi, en ik ben er trots op dat ik deze koers heb afgedwongen. Geen andere toerist die ik tegenkwam is boven 1.35 gekomen. Maar weer even terug naar dit dure hotel. Een kamer kostte daar 60 gulden, dus een stuk goedkoper dan Hongkong. Erg groot, heel schoon, marmeren bad, vijf sterren en ik was verkocht.

In dit hotel ga ik naar het restaurant, en verbaas me over de lage prijzen. Dat was trouwens het enige wat ik van het menu kon ontcijferen, want de gerechten waren beschreven in het kantonees. Ik bestel iets wat rechtsonder op het menu staat, een wat duurder hapje. Even later krijg ik het geserveerd, en een wat rijke dame naast me probeert haar engels tegen mij: ah, mister like pork intestine. Nou, niet echt. Zij en haar man helpen me mee een wat meer verantwoorde keuze te maken. Rundvlees met mie en broccoli. De broccoli is niet in stronkjes gesneden zoals bij ons, maar overlangs losgetrokken, zodat je lange slierten van dat stammetje hebt. De buurman gaat gelukkig even naar de wc, zodat hij mijn chopstick pogingen niet kan zien. De dame heeft medelijden, en legt me uit dat je met de chopsticks je sliertjes pakt, en die zachtjes op het porceleinen (staande) lepeltje laat glijden. Dan vouwt de broccoli vanzelf tot een bolletje, die je dan makkelijk kan pakken met de chopsticks. Aha. Dat lukt inderdaad prima. Niet snel, maar wel succes verzekerd. (ik dacht altijd dat die rare lepeltjes die je in chinese restaurants ziet, bedoeld waren om soep mee te lepelen. Nee dus.) Dan komt de buurman terug, en begint te eten op zijn italiaans. Het beginnetje van de broccoli tussen zijn tanden, en dan goed zuigen. De buurvrouw geneert zich een beetje, hoewel het schaamrood op haar wangen goed wordt gemaskeerd door een geweldige lading opmaak-poeder.


Wat later ga ik naar Guilin, beroemd om zijn kars-gebergte die zo vaak is afgebeeld op chinese tekeningen en schilderijen (zie hiernaast). Een paar backpackers raden me Yangshuo (foto) aan, veel minder toeristisch en veel mooier. Ze hebben absoluut gelijk. Het bevalt me hier zo goed dat ik hier bijna twee weken blijf. Ik huur een fiets en toer heerlijk rond van berg naar berg en van dorp naar dorp, terwijl een kleermaker in Yangshuo twee broeken voor me maakt. Ik kan kiezen uit landmacht groen en luchtmacht blauw. Ik koos voor allebei.

De restaurant eigenaar wil graag engels leren (zoals vele chinezen die commercie begrijpen). Ik babbel wat over thee, en vraag hoe je dat schrijft. Hij zegt ´cha´ en tekent een karakter. Ik pak een groter papiertje en laat het hem opnieuw schrijven, ik schrijf er ´cha´ bij, en daarna ´thee´ Hetzelfde voor koffie, mie, champignons, rundvlees, noedels, groente, ham, gebakken eitje etc.etc.etc. Dit belangrijke document heb ik in heel China op mijn hart gedragen. Af en toe eet ik gekke dingen op goed geluk, maar soms moet je toch echt flink eten. Ik heb dan geen menu nodig, die geven ze je in China zowiezo niet uit gebrek aan klantgerichtheid, ik eet a-la-carte van mij eigen carte. Gewoon aanwijzen op mijn eigen menu wat ik wil eten of drinken. You mei you erge pizioe? (hebt u of hebt u geen twee bier?) Altijd op deze manier vragen, daarmee voorkom je dat de restaurant eigenaar zijn gezicht verliest als hij iets niet heeft wat jij wel verwacht had. Hebt u of hebt u niet dit, hebt u of hebt u niet dat, en uiteindelijk krijg ik een lekker (maar wel voorspelbaar) gerecht. Iedere streek geeft er toch weer een eigen karakter aan. Gloeiend pikant in Shishuan, lafjes in Beijing.


In omringende dorpjes voel ik me een echte beroemdheid (foto) . Er komen hier niet veel toeristen. Hier leer ik met handen en voeten spreken. Zonder enige haast, onder het genot van erg lekkere thee, in gebarentaal praten. Je ziet de chinezen weifelen, moeten ze dan net zulke gekke bewegingen maken met hun handen als ik? Maar nieuwsgierigheid (wederzijds) overkomt vaak deze drempel. In grote steden lukt dit minder, maar daar tegenover vindt je daar ook vaker chinezen die engels spreken tot een bepaald niveau. Ik kwam trouwens een chinese leraar engels tegen die in nederland op niveau 8 van de lagere school zeker onvoldoende zou scoren voor zijn engels. Maar het blijft lachen. Ze schaamde zich niet eens, maar bleef lachen.

Chinezen hebben voor werkelijk alles een eigen type lachje. Een “wat een mooie dag he?” lachje, een “vandaag niet” lachje, een “ja, dat doet vast veel pijn” lachje, een “nee, niet voor jou” lachje, een “dit is inderdaad veel te duur” lachje. Het blijft lachen in China.

In Yangshuo zag ik nog een oude vrouw, met een lange stok schuin over haar schouder, met daaraan platte manden met fruit (foto) . Een voorbijganger stootte haar uit balans, en alle fruit rolde over de grond. Niemand hielp de oude vrouw, iedereen lag dubbel van het lachen.

Veel later, in Xi´an, beklim ik een klokketoren. Daar hing inderdaad een grote klok, met een ongebruikelijke vorm. Ik bukte, en keek er onder in, om te zien of zo´n ding ook een klepel had. Nee. Een chinees zag me kijken, en ging ook even bukken. Na zijn inspectie van de klepel hoorde ik een duidelijke boing, in F-mineur. De chinees kwam weer rechtop, en wreef met zijn hand over zijn pijnlijke achterhoofd. Uit wraak voor die oude vrouw in Yangshuo, ben ik hard gaan lachen, hoewel leedvermaak bij onschuldigen normaal niet mijn smaak is. De chinees werd niet boos, maar trok een pijnlijk gezicht met toch een soort glimlach. Zoals ik zei, het blijft lachen in China.

Na Yangshuo doorgereisd naar Kunming

Naar Boven

Kaart van China
Mijn Google Maps van Azie
Compleet foto-album van China

Naar Homepagina





Uitleg



China, officieel de Volksrepubliek China, is een land in Oost-Azië. Het is het op drie na grootste land van de wereld. China grenst ook aan de Zuid-Chinese Zee en de Oost-Chinese Zee.

Buurlanden

China grenst aan 14 landen: Afghanistan, Bhutan, Myanmar, India, Kazachstan, Kirgizië, Laos, Mongolië, Nepal, Noord-Korea, Pakistan, Rusland, Tadzjikistan en Vietnam.

Bevolking

Met een totale bevolking van 1,3 miljard mensen is het de natie met de grootste bevolking van de wereld. De bevolking van China bestaat uit 56 verschillende bevolkingsgroepen met ieder een eigen cultuur en levenswijze. De grootste stad van China, Shanghai is met 16 miljoen inwoners tevens de tweede grootste van de wereld, na Mexico-stad.

Staatkundig

China is onderverdeeld in 23 provincies (sheng in het Mandarijn), vijf autonome regio's (zizhiqu), vier steden met de status van provincie (shi), en twee speciale administratieve regio's: Hong Kong en Macau. (SAR in het Engels, tebie xingzhengqu in het Mandarijn).

President: Hu Jintao
Premier: Wen Jiabao
Affilliaties: APEC

Naamsoorsprong

De Nederlandse woorden China en Sino- stammen uit de Chinese woorden qin- of Qin-dynastie. Ze worden via verschillende talen langs de Zijderoute naar Europa overgedragen.

Tijdens de Chinees-Japanse oorlogen, werd China "Shina" genoemd wat een Japans scheldwoord was voor China. In het Chinees wordt "China" enkel gebruikt om te verwijzen naar de andere gebieden die door Japan werden ingenomen zoals "Indochina" .

Zhong guó betekent 'Het Rijk van het Midden'.

Geschiedenis

China is een van de vroegste centra van beschaving en wordt vrij vroeg in de wereldgeschiedenis een groot verenigd land met een geavanceerde cultuur op het vlak van kunst en wetenschap. Juist op het ogenblik dat in Europa de aandacht voor Aziatische culturen toenam, stagneerde de cultuurgroei in China. Europa begon Azië te beconcurreren op het vlak van wetenschap en technologie. Uiteindelijk dwong het imperialisme van Europa China in een defensieve positie.

Het einde van de Tweede Wereldoorlog bracht geen vrede in China: het land verviel in de Chinese burgeroorlog tussen communisten en de Kwo Min Tang. Deze burgeroorlog werd in 1949 door de communisten gewonnen. De aanhangers van de Kuomintang vluchtten naar Taiwan, terwijl Mao Zedong een dictatoriaal bewind aan de macht brengt dat uiteindelijk een strikte controle zou uitoefenen over het dagelijks leven in China en het leven zou kosten aan miljoenen mensen. Voorafgaand aan het dieptepunt van Mao's regime, de culturele revolutie (1966-1970), heroverde China in 1959 het in 1912 onafhankelijk geworden Tibet. Na de dood van Mao in 1976 blijft China in naam communistisch, maar wordt geleidelijk aan vrijer op persoonlijk en economisch vlak terwijl het toch de elementen van totalitarisme ten opzichte van politiek, religie en etnische minderheden behoudt. Deng Xiaopeng, na Mao de voorzitter van de Communistische parij, verklaart: "Het maakt niet uit of de kat wit of zwart is, als hij maar muizen vangt." Hiermee bedoelde hij te zeggen dat het niet zo veel uitmaakt welke ideologie je aanhangt, als er maar goede resultaten worden behaald. Tot op de dag van vandaag blijft het eenpartijenstelsel in China gehandhaafd, al wordt door sommige ouderen binnen de partij voorzichtig gepleit voor meer democratie. De schending van mensenrechten en de corruptie blijven echter een probleem, vooral ook ten aanzien van de Falun Gong en van Tibet.